Het leven is een feestje!

Lieve mensen,

Het leven is een feestje! Zo vieren wij hier eigenlijk alles wat te vieren valt, zoals het einde van praktijk, verjaardagen, laatste avondjes van iedereen, en ook elke willekeurige dag van de week kan gevierd worden.
Dit moduul begon ik met vier weken praktijk in het MyPond hotel als Housekeeping Manager. In de eerste week dat wij begonnen, stond ook de graduation gepland. Het was een feestje van de net afgestudeerden, tussen de twee- en driehonderd gasten zouden komen. Het was al de hele week stress in het hotel bij iedereen, behalve bij Grand-Tour studenten. In Leeuwarden zijn we grotere feestjes gewend, dus niks om voor te stressen. Lekker begin dus!

De volgende drie weken was het eigenlijk prima te doen. Al heb ik mij niet echt een manager gevoeld, maar dit terzijde, heb ik wel een leuke tijd gehad. Maar ook hier zag ik vele cultuurverschillen. Zo mogen mensen in Zuid-Afrika gewoon met een pistool op zak lopen. De eerste keer dat ik dat zag hier in het hotel schrok ik toch wel even! Na een paar keer werd het natuurlijk gebruikelijk, maar fijn zal het nooit worden!
Zoals de titel van deze blog zegt, het leven is een feestje! Zo werd het einde van mijn praktijk gevierd met een heerlijke chocolade fondue! Een chocolade fondue kost hier ongeveer 2 euro per persoon. Ja, hier zit alles bij in wat op de foto staat, en als de chocola op is, krijg je gratis hervulling! Heerlijk!

Tijdens praktijk hadden we bij mij in huis een nieuwe ketel gekregen. Nadat de nieuwe ketel geplaatst was, had ik alleen de hele tijd dan weer wel warm water, en dan weer niet. Hier was ik zat van, dus had ik geklaagd bij de receptie van Stenden. Binnen een uur stonden er 2 maintenance mannen voor mijn deur, om even te gaan kijken. Helaas konden ze niks vinden, en gingen ze naar de ketel toe om te controleren. De hele dag zijn ze bezig geweest, zonder resultaat. Rond een uur of 4, kwamen ze terug naar mijn kamer, met een nieuwe douchekop! Ik zou niet weten wat hier het nut van is, maar ze hebben hem geplaatst. Warm water is inmiddels ook terug, dus ik ben blij! Probleemoplossend denken in Afrika gaat dus weer net iets anders als in Nederland.

Dit blok heb ik niet echt een planning om weekendjes weg te gaan. Wel zijn we nog met 4 studenten en een docent die over is uit Nederland naar Mansfield Game reserve geweest. Ja, voor de oplettende lezer, dit is al de derde keer dat ik hier naar toe ga. Ik heb namelijk nog niet een giraffe geaaid, en onder het mom van #bucketlist, moet dit natuurlijk gedaan worden. Zo gezegd, zo gedaan. Drie keer is natuurlijk scheepsrecht, en het is gelukt! Bewijs staat natuurlijk op de foto!

Ook ben ik nog een weekend een dag naar Port Elizabeth geweest voor de nodige souvenirs! Aangezien we de auto toch hadden, zijn we de volgende dag nog naar Kenton on Sea gereden, aangezien hier een pottenbakker zit. Verder kon je in Kenton ook leuke souvenirs kopen. Deze zijn nu inmiddels allemaal binnen, dus ik ben er klaar voor om naar huis te gaan!

Nu praktijk over is, wordt er natuurlijk ook weer meer op stap gegaan. Woensdag avond is hier ‘de’ stapavond. Hier gaan wij natuurlijk allemaal in mee! De day after, donderdag dus, is het ritueel om te eten bij de Spur. Spur is een fast-food hamburger tent. Toen we 2 weken geleden naar Spur gingen, was het drukker als normaal, en stonden er ongeveer 10 mensen bij de deur, die werken bij de bouwzaak hier in het dorp. Toen we eenmaal aan tafel zaten kwam er dus 1 van deze 10 uitleggen wat er gaande was. Er is hier in het dorp een meisje dat ernstig ziek is, en ze zamelen geld in om de medische kosten te betalen. Zo ging 5 procent van de omzet van die avond naar dat meisje toe. Zo ook van de bouwzaak en de supermarkt. Er werd gezongen in het restaurant door de werknemers, er werd gek gedaan, en er werd veel gegeten.
De laatste woensdag dat we allemaal compleet waren, zijn we wezen braaien bij de airschool. De vrouwen zouden zorgen voor het eten, en de mannen voor het drinken, en de braai etc. Zo gingen Joelle, Petra en ik ’s middags op pad naar de supermarkt om van alles te kopen. We waren in totaal met 17 man, dus wij dachten, we nemen hamburgers uit de vriezer, nemen verse worstjes mee, en kip, die we zelf zouden koken en kruiden. Ook namen we stokbrood en verse ananas en andere groente mee. Voor een Nederlandse barbecue zou iedereen happy zijn. Wij dus zelfverzekerd in de auto op weg naar airschool. Toen we aankwamen werd de braai aangestoken, en zagen wij dat de jongens ook allemaal eten hadden geregeld. ‘want vertrouw nooit vrouwen als het op eten aankomt’. Met veel te veel eten werd er dus begonnen aan een leuke avond. Je kan wel begrijpen dat wij ons schaamden voor onze hamburgers uit de vriezer, als je hoort dat de jongens alles zelf hadden gemarineerd en klaargemaakt. Nee, niet alleen de kip zoals wij…. Ach, het leven is een feestje! Na een nachtduik van Petra in het zwembad, zijn we rond half tien naar huis gegaan. Vanaf 9 uur zijn er namelijk geen bezoekers meer toegestaan op het terrein, en de bewaking kwam al naar ons toe dat we nog maar 15 minuten hadden om van het terrein af te zijn.

Nu het einde in zicht is, wordt er volop afscheid genomen van iedereen. Zo zijn we donderdag voor de laatste keer uit eten geweest met zijn allen bij Wharfstreet. Vrijdag zijn vervolgens 3 meiden al weg gegaan om nog te reizen voor 3 weken. Zaterdag zijn nog eens 3 meiden weg gegaan om te reizen voor een week. Die komen dus nog even terug voordat ze zaterdag ook naar huis vliegen!

Komende week ben ik dus alleen met Joelle nog op campus, en het wordt stiller en stiller op campus. Gelukkig hebben we nog wel wat leuke dingen gepland staan, zodat de week lekker snel gaat, en ik in het vliegtuig stap op zaterdag ochtend! De volgende update zal hoogstwaarschijnlijk geschreven worden onderweg naar huis, want dan heb ik toch tijd genoeg!

Lieve groetjes, en ik zie jullie snel!

Manon